sycowice.net

źródło zdjęcia: sxc.hu

Moje Sycowice część 5

Zachodni pas graniczny w okresie kształtowania się polskiej monarchii wczesnofeudalnej przebiegał między Nysą Łużycką, Bobrem i Kwisą, opierając się na zachód od Żagania na drodze wodnej Nysy Łużyckiej w okolicach Przewozu. Nadzwyczaj ważna była rola grodów kasztelańskich występujących od początku XIII w. wzdłuż tej granicy. Zapewne były one zlokalizowane w miejscach wcześniejszych grodów obronnych, regulujących przeprawy przez rzeki.
Do najwcześniejszych grodów zorganizowanych w system obronny łącznie z licznymi umocnieniami drewniano-ziemnymi ciągnącymi się  wzdłuż Bobru od południa należy zaliczyć: Bolesławiec, Wleń, Iławę, Żagań, Nowogród Bobrzański i Krosno. Grody te łącznie ze znanymi Wałami Śląskimi, stanowiły czoło głównego systemu obronnego na zachodzie Polski, ciągnącego się wzdłuż Odry.
Czytaj więcej…

źródło zdjęcia: krosnoodrzanskie.pl

Moje Sycowice część 4

Z badań historycznych, osadniczych i archeologicznych wynika, że największy obszar środkowego Nadodrza należał do plemienia Dziadoszan. Według źródeł pisanych, które w sposób dokładny poświadczają istnienie Dziadoszan, przypisuje się im 20 okręgów grodowych. Dominuje pogląd, że osadnictwo Dziadoszan skupiało się wzdłuż lewego brzegu Odry z tym zastrzeżeniem, że północno-zachodni zasięg osadnictwa tego plemienia jest szczególnie sporny.

Wobec powyższego nie jest całkowicie pewne, czy zespół osadniczy związany z Krosnem należał do nich. Istnieje mający swoich zwolenników pogląd, że rejon osadniczy Krosna Odrzańskiego był w posiadaniu Bobrzan lub innej jednostki plemiennej.
Czytaj więcej…

źródło zdjęcia: czerwiensk.pl

Moje Sycowice część 3

Sycowice leżą  w strefie Pradoliny Warszawsko – Berlińskiej w Pasie Wielkich Dolin, rozciągających się ze wschodu na zachód.  Położone są  na równinie sandrowej, a najbliższa okolica charakteryzuje  się głębokimi jeziorami i wysoczyznami  morenowymi ukształtowanymi przez dwie kolejne fazy postoju lodowca. Sześć kilometrów na zachód od Krosna przebiega południk 15 stopni, według którego liczy się czas środkowoeuropejski.

Warunki glebowe decydowały i w dalszym ciągu decydują o gospodarczym rozwoju wsi i regionu a jakość gleb zawsze ważyła na rozwoju sieci osadniczej i gęstości zaludnienia. Teren w dużym stopniu zabagniony i zalesiony nie sprzyjał rozwojowi rolnictwa.
Czytaj więcej…

źródło zdjęcia: krosnoodrzanskie.pl

Moje Sycowice część 2

Kasztelania w Krośnie powstała w związku z polityką dzielnicową  Piastów śląskich i ustanowiona została przez Bolesława Wysokiego pod koniec XII w. Niewątpliwie Krosno jako stolica kasztelanii będąc centralnym punktem w stosunku do okolicznego osadnictwa, odgrywało decydującą rolę. Czytaj więcej…

Byłym i obecnym mieszkańcom Sycowic,
oraz tym którzy powinni tu pozostać,
wspomnienia te poświęcam…

źródło zdjęcia: nasza-klasa.pl

Moje Sycowice część 1

Pierwsza wzmianka o Sycowicach pochodzi z roku 1435 i znajduje się w tzw. Dokumencie Krośnieńskim, chociaż wiele wskazuje na to, że powstały około 130 lat wcześniej na początku XIV w. pomiędzy latami 1305 a 1308. Pewne ślady prowadzą do zakonu Joanitów który prawdopodobnie  jako pierwszy, w tych właśnie latach otrzymał nadanie sycowickich gruntow.
W tym czasie w promieniu około 15 kilometrów od Krosna Odrzańskiego w wyniku prowadzenia intensywnej akcji osadniczej powstało 27 osad, między innymi Bytnica i Grabin. Należy przypuszczać, że nie jest znana ostateczna liczba powstania wielu innych osad, bowiem zapisy o nich powstawały zazwyczaj zupełnie przypadkowo i były związane a aktami darowizny, sprzedaży lub nadania określonej wsi.
Sycowice wymienione są  jako siedziba rycerstwa Stiessell, o czym świadczy list lenny z roku 1508. Od roku 1565  wieś razem z Grabinem należała do rodziny v.Loben , około roku 1770 znalazła się w posiadaniu v.Tielkau, a od roku 1800  książąt Hohenzollern. Ta  katolicka linia książąt  patronowała kościołowi ewangelickiemu w Sycowicach, który zniszczony został przez kozaków w czasie wojny śląskiej w roku 1756.
Około roku 1801 wieś liczyła 16 gospodarstw chłopskich, 29 zagrodników, łącznie 442 mieszkańców i 60 dymów. Na początku XX w. wieś miała 615 mieszkańców, 1584 ha gruntów i folwark o powierzchni 1312 ha z 48 mieszkańcami. Czytaj więcej…