12 Paź
Spacerując wokół Sycowic, czyli wspomnienie lata…
źródło zdjęcia: Jacek Uliński
Kiedy dni już coraz krótsze, kiedy ranki coraz bardziej zamglone, a na trawach pojawia się siwy szron, wracamy myślami do ciepłego, przepojonego żywicznymi balsamami lata i wracamy do spacerów wokół
Sycowic… . Po „
Galopie wokół Sycowic” i „
Wędrówkach z hucułami”, przyszedł czas na spokojny spacer leśnymi dróżkami które oplatają naszą wieś rodzinną… . Powędrujmy zatem piaszczystymi ścieżkami i popatrzmy na gąszcz paproci, na dzikie enklawy i na strzeliste sosny szybko biegnące ku słońcu… . Przyjrzyjmy się pięknym zdjęciom wykonanym przez Jacka Ulińskiego i jego syna Kubę. Oni tam już byli i utrwalili dla nas obrazy które warto wspomnieć i pamiętać, aż do następnego lata...
Cezary Woch
Tagi: Sycowice
Drukuj artykuł
Komentarz wyraża opinie wyłącznie jego autora. Redakcja portalu sycowice.net nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
Skomentuj artykuł
Październik 12th, 2013 at 23:07
„…i gdy człowiek wejdzie w las, to nie wie,
czy ma lat pięćdziesiąt, czy dziewięć,
patrzy w las jak w śmieszny rysunek
i przeciera oślepłe oczy,
dzwonek leśny poznaje, ćmę płoszy
i na serce kładzie mech jak opatrunek.
…Gdy trzcina zaczyna płowieć,
a żołądź większy w dąbrowie,
znak, że lata złote nogi
już się szykują do drogi.
Lato, jakże cię ubłagać?
prośbą jaką, łkaniem jakim?
Tak ci pilno pójść i zabrać
w walizce zieleń i ptaki?
Ptaków tyle, Zieleni tyle.
Lato, zaczekaj chwilę.”
Konstanty Ildefons Gałczyński – Kroniki Olsztyńskie – fragment Snu Nocy Letniej
Październik 12th, 2013 at 23:27
To dobrze, że ktoś utrwala piękno natury. To przecież jest skarb piękna naszego życia z którego hojności tak wszyscy korzystamy. Jego zawiłe dróżki są takie jak nasze życie. CHWAŁA ULIŃSKIM !
A ja przypomnę to piękno ze swojej książki. Nie ominąłem w swojej, skromnej poezji tego zakątka Świata:
O lesie, lesie
Zielony i szumny.
Wysoki, niski,
Potężny i dumny.
Ty domem dla zwierząt.
Ty domem dla ptaków.
Na runo zapraszasz
Dziewcząt i chłopaków.
Gdy w czasie wakacji
Skoro tylko świt
Ruszamy gromadą
Na grzyby, na wikt.
Szanujmy i chrońmy
Nasz cudowny las.
Za troskę, za grzeczność
Las pokocha nas.
W Lesie można także odnaleźć poezję, z którą będziemy po Nim błądzić.
Październik 13th, 2013 at 17:27
Piekna matka natura, bardzo lubie lasy, a takie jak polskie piekne to nie ma podobnych na swiecie
tesknie za nimi