sycowice.net

W dniu 31 maja b.r. w godzinach popołudniowych na Placu Zabaw w Sycowicach odbyła się impreza z okazji Dnia Dziecka. Impreza była zorganizowana przez Świetlicę Wiejską i Radę Sołecką, dla wszystkich dzieci. Uczestniczyło ponad 60 osób. Po powitaniu i złożeniu życzeń dzieciom rozpoczęła się zabawa. Rozegrane zostały konkursy sprawnościowe w różnych kategoriach wiekowych. Wszystkie konkursy nagradzane były drobnymi upominkami lub słodyczami. Miejscowe cheerleaderki pokazały kilka układów tanecznych, dopingujących dzieci do rywalizacji sportowej. Można było potańczyć, młode tancerki zachęcały dzieci do tańca. Dużą atrakcją dla dzieci było zrobienie tatuażu przez panią Joannę, jej stoisko było oblegane. Niektórzy rekordziści zdołali sobie zrobić nawet 3-4 tatuaże. Niespodzianką dla dzieci była wizyta strażaków, z zastępu Ochotniczej Straży Pożarnej w Sycowicach. Dzieci mogły zwiedzić wóz strażacki, przymierzyć hełm. Strażacy zaprezentowali rozwinięcie sprzętu gaśniczego tj podanie wody na źródło ognia ( na sucho). Nie zabrakło tradycyjnego poczęstunku – kiełbasek z grilla, były też lody i słodycze. Na zakończenie imprezy wszystkie dzieci otrzymały drobne prezenty, które sprawiły im wielka radość. Dziękujemy p. Joannie Ruszczyńskiej, p. Joannie Pikosz oraz Strażakom z Ochotniczej Straży Pożarnej w Sycowicach.

Rada Sołecka i Świetlica Wiejska

Ta szkoła powstała na mocy zarządzenia ministra żeglugi nr 172 z dnia 18 lipca 1953 roku Nazwano ją Zasadniczą Szkołą Rybołówstwa Morskiego w Darłowie. Pierwszym dyrektorem szkoły został Józef Nagórny, zaś kadra nauczycielska liczyła wówczas zaledwie trzech nauczycieli, przy uczęszczających na zajęcia 82 uczniach. 11 maja 1955 ówczesny minister żeglugi uroczyście przekazał szkole specjalny kuter szkoleniowy o nazwie "Franek Zubrzycki". .Był to statek zbudowany w stoczni darłowskiej. W roku 1966 ministerstwo żeglugi sprawiło szkole niezwykle miły prezent, przekazując jednostkę pływającą, która po wyremontowaniu i przystosowaniu do wymogów praktyki uczniowskiej otrzymała nazwę "Franek Zubrzycki II" i zastąpił starą wysłużoną jednostkę szkoleniową. Czytaj więcej...

OD AUTORA OPRACOWANYCH WSPOMNIEŃ Szanowni Czytelnicy.Nie mało napisałem wspomnień osobiście przeżytych i opowiedzianych podczas wywiadów przez znajomych a także poznanych ostatnio Przyjaciół. Po wydaniu książki "LEKTURA WSPOMNIEŃ" w 2011 roku została ona niezwykle doceniona przez Czytelników w Kraju i przez Polonię za granicą. Za pomocą kolegów z Polski w roku 2013 wytropił mnie marynarz spod dwóch bander. Okazało się, że ten marynarz we wsi Łąkie w naszej gminie. Spędził swoje starsze dzieciństwo i wczesną młodość. Dzięki internetowi nawiązaliśmy współpracę na temat opisanie wspomnień marynarza. Ta współprace elektroniczna trwała ponad rok. Czytaj więcej...

Wielkanoc to najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wielkanoc określana jest mianem Paschy, Zmartwychwstania Chrystusowego, ale też Zmartwychwstaniem Pańskim lub Paschą Chrystusową. W polskim zwyczaju, w Niedzielę Wielkanocną po porannej rezurekcji rodzina zasiada do uroczystego śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się składaniem życzeń wielkanocnych i dzieleniem się święconką z koszyczka. Na stołach pojawia się biały barszczyk, znajdują się jajka i pachnące prawdziwym dymem wędliny do których obowiązkowo musi być specjalnie przyrządzony chrzan albo ćwikła. Wielkanocne baby, mazurki i inne pyszności dopełniają bogactwa świątecznego stołu. Zdrowych, Pogodnych Świąt Wielkanocnych, przepełnionych wiarą, nadzieją i miłością. Radosnego, wiosennego nastroju, serdecznych spotkań w gronie rodziny i wśród przyjaciół oraz wesołego "Alleluja".

Cezary Woch

Powitaliśmy natomiast dyrektorów:- pana Lewandowskiego i jego zastępcę pana Wawszczaka, jako organizatorów szpitala w Ciborzu. Wkrótce pojawili się mianowani kierownicy do spraw organizacyjnych szpitala. Jednym z nich był człowiekiem o wielkich ambicjach. Być może wszyscy nie wiedzą, że On najbardziej przysłużył się rozwojowi szpitala w Ciborzu. Był nim pan Franciszek Fornalewski. W końcu lat pięćdziesiątych minionego wieku jako młody chłopak pojawił się w Ciborzu. Czytaj więcej...

Jeszcze przed wydaniem swojej książki miałem miłe spotkanie. Gość ze swojego dzieciństwa znalazł znajomego elektryka w internecie, który był także inkasentem za zużycie energii elektrycznej w mieszkaniach oficerskich rodzin. Już będąc na emeryturze w roku 2010 odwiedził mnie z prezentem były szef drogówki z Wolsztyna Adam Cieślak, ur. w 1947 roku. Był synem mojego znajomego porucznika dowódcy baterii Jana Cieślaka. Czytaj więcej...

Kuzynowie Jankowscy urodzili się w 1918 roku w mojej, rodzinnej wsi Dziahile. Jeden, kilka miesięcy starszy nazywał się Henryk, a młodszy Leon. Ich ojcowie – bracia, pochodzili z nieco bogatszej rodziny. Łączyło Ich pokrewieństwo babci z domu Jackowskich. Ich ojcowie pobudowali się naprzeciw siebie po obu stronach ulicy w rodzinnej wsi. Henryk i Leon razem spędzali dzieciństwo. Razem przed wojną ukończyli 7 klasową Szkołę Podstawową. Henryk przed wojną jeszcze zdążył w Wilnie ukończyć kurs szoferski, dostać posadę kierowcy i ożenić się z córką handlowca, u którego był zatrudniony. Czytaj więcej...

Szanowni Internauci Sycowic i Gminy Czerwieńsk. Witam Was ponownie po paru latach ze swoim, nowym bagażem literackim poszerzonej, pierwszej książki. Z uwagi jej braku i poszukiwania na rynku, postanowiłem ją dopracować i poszerzyć ponad 30%. Miałem wiele problemów, by ten plan prywatnie zrealizować. Z uwagi na „drapieżne” przeszkody musiałem uciec ze swojej gminy. Swoje autorstwo powierzyłem opiece prawnej warszawskiemu Mecenasowi. Przez parę lat byłem bardzo zajęty utrudnionym pisaniem i korespondencją. Choroba także mnie nie pieściła. Jak na moje lata, osoby wysoko wykształceni podziwiają mój trud i talent... . Czytaj więcej...

Swoją „karierę” na Ziemiach Odzyskanych rozpoczęłam od pracy w kuchni jako pomocnica kucharki… . Poznałam też wtedy mojego przyszłego męża Wacława Suchodolskiego który bardzo mi się spodobał. Po niezbyt długim okresie „chodzenia ze sobą” postanowiliśmy się pobrać. Wróciłam do domu z tą radosną nowiną, a Rodzice rozpoczęli przygotowania do wesela. Oczywiście przyjechał również mój przyszły mąż i Jego Rodzice, a właściwie Ojciec i macocha, którzy pochodzili spod Wilna. Mieli Oni co do syna nieco inne plany, a konkretnie ożenienie go z dziewczyną z tamtych stron. Macocha stroiła dąsy, nic jej się nie podobało i w sumie była przykra. Mój przyszły mąż nie zważał jednak na jej kaprysy i w roku 1956 odbył się nasz ślub. Czytaj więcej...

Kiedy w 1947 roku poszłam do liceum w Rymanowie okazało się, że mam sporo różnych braków i zaległości w nauce spowodowanych słabym przygotowaniem w szkole podstawowej. Moje koleżanki w ogóle bały uczyć się dalej, bo nie wierzyły w to, że dadzą sobie radę z nauką na wyższym poziomie. Ja jednak uparłam się i postanowiłam dołożyć wszelkich starań aby skończyć szkołę średnią po to, aby stąd się wydostać. Czytaj więcej...